Een geslaagde avond vol meningen, vragen en emoties. Hieronder aantal reacties
Ik vond de avond interessant. Docu had ik nog niet gezien. Hij is opgebouwd zoals veel van dit soort documentaires. Goed dat het naar voren wordt gebracht, ik denk wel dat bij de montage voor de uitzending een eenzijdig beeld wordt geschetst. Vaak is het zo dat men op zoek is naar iets en dat ook graag bevestigd wil zien. Of dat hier het geval is kan ik niet beoordelen. Om diezelfde reden laat ik mij ook niet zonder meer beïnvloeden. Dus nee, ik zou n.a.v. deze docu niet stoppen met het kopen van rozen. Waar ik mij wel door laat leiden is lokale betrokkenheid, dat betekent in dit geval dat ik liever en eerder roze koop van een lokale kweker dan van een kweker die zijn bedrijf, om wat voor reden dan ook, heeft in Ethiopië. Voordat ik überhaupt een beslissing zou nemen zou ik zelf e.e.a. willen toetsen a.d.h.v. meer meningen.
Een tweede punt is de rol van Fairtrade. Ik denk dat zij, veel meer dan nu aan ‘crisiscommunicatie’ zouden moeten doen. Ze bewegen zich in een speelveld waarin ze soms in een kwetsbare rol komen. Mijn professionele mening is dat ze een eenduidige communicatie lijn moeten hebben. Wat doen we? Wat is onze rol? En wat betekent het keurmerk? Maar ook duidelijk in een persbericht een reactie geven. Dat je inhoudelijk nog niet kunt reageren, dat is niet van belang. Iets van je laten horen is het belangrijkste. Overigens kan ik niet terugvinden of dit wel of niet is gebeurd. Wel zag ik een zeer uitgebreide reactie van het moederbedrijf.
Yvette de Vries, journaliste
Michael, ondernemer uit Eritrea
De meesten van ons hadden de uitzending nog niet gezien en nadat we de aflevering van Zembla hadden bekeken, konden we hierover discussieren. Ik zelf schrok van de uitzending. Van de leefomstandigheden van de mensen in Ethiopie, van de mileu-omstandigheden /watergebrek, de lage lonen en de arbeidsomstandigheden. Ik krijg eigenlijk altijd kriebel bij zulke grote bedrijven met een miljoenen omzet, dat heb ik ook bij dit soort megabedrijven in het Westen. Alleen bedrijven met een enorme transparantie en openheid en die erom bekend staan een deel van hun opbrengst ten goede te brengen aan de wereld, daarbij heb ik een goed gevoel. Bij dit bedrijf Sher niet.
Ik heb respect voor Max Havelaar en het Fairtrade keurmerk en ik vertrouw erop dat ze nu extra zullen checken of een en ander wel een keurmerk waardig is, maar zelf ben ik van mening dat het wellicht beter is met kleinere of middelgrote bedrijven samen te werken, bedrijven die makkelijker te controleren zijn. Misschien gewoon geen keurmerk geven als er niet totale transparatie en inzichtelijkheid is? Of is zoiets niet mogelijk?
Hier in Nederland heb ik ook steeds meer de neiging om me te wenden tot de ecologische boer, de pluktuin, de bio groenteman ekowinkel etc. Het is fijn om te weten waar dingen vandaan komen en hoe ze worden gemaakt en hoe eerlijk dat is. Ik voor mezelf wil me steeds meer bewuster worden van dat soort zaken en hoewel ik er nog lang niet ben, vind ik de weg daarnaartoe interessant en leuk.
Ik waardeer het zeer dat Jochem van Max Havelaar zich zo open in de discussie mengt, dat is fijn. Ook was het leuk om Michael uit Eritrea te ontmoeten, hij had een heldere en mooie visie. Een fijne avond met allemaal mensen die eerlijke handel en duurzaamheid aan het hart gaan. Laten we blijven discussieren. Met dank ook aan Andrea Bartosova die deze inspirerende avond heeft georganiseerd!
Valentine, kritisch consument
Ik vond het geweldig dat jullie een avond hebben georganiseerd om eerst een TV uitzending te laten zien betr. een rozenkwekerij in Ethiopie en daarna een discussie wat is Fairtrade. Nu ben ik persoonlijk al heel lang bekend met Fairtrade omdat ik bij een bedrijf werk waar alleen artikelen worden verkocht die zowel GOTS (dit is GIFvrij katoen) en Fairtrade gecertificeerd zijn.
Daarnaast heb ik voorheen gewerkt bij een bedrijf waarbij wij de fabrikanten waarmee wij werkten soortgelijk aan Fairtrade lieten inspecteren – SA 8000 – en wereldwijde organisatie dus het systeem is mij bekend. Ik vond de opkomst erg teleurstellend en zoals ook met politieke avonden vraag ik mijzelf af hoe krijg je de inwoners geïnteresseerd in zulke belangrijke zaken als Fairtrade.
Ik was er mij niet van bewust dat rozen van kwekerijen kwamen waar dit soort toestanden zich afspeelden dus wat mij betreft een leerzame avond geweest en ik ben er mij wel bewust van geworden dat ik er nog meer op moet letten wat ik koop. T-shirts van Euro 3,99 of zo is zeer zeker noch GOTS noch Fairtrade gecertificeerd. Ook zal ik als ik bloemen en vooral rozen koop de winkelier wel vragen waar de bloemen vandaan komen.Bussum was een Fairtrade gemeente – ik weet niet hoe dit zit met Gooise Meren en mijn suggestie is een werkgroep van vrijwilligers samen te stellen om te bespreken hoe wij Fairtrade nog meer in de markt kunnen zetten.
Voorbeeld – alle bloemenwinkels in Gooise Meren attenderen op deze uitzending en hun verzoeken alleen rozen te kopen bij NEDERLANDSE kwekers (die zijn er ook) en dan bijv. door een poster of zo het publiek erop te attenderen dat zij alleen rozen verkopen van NEDERLANDSE kwekers en dat dit vermeld wordt op de website van Fairtrade Gooise Meren.
Ik hoop dat er op een of ander manier een mogelijkheid bestaat Fairtrade nog meer en beter bekend te maken wat dit inhoudt en dat dit een discussie in onze gemeente kan los maken. Zou de Gooi en Eembode of Bussums – Naarder en Muidens nieuws niet bereid zijn een keer een pagina beschikbaar te stellen zodat er duidelijk uitgelegd kan worden wat Fairtrade inhoudt en welke winkels Fairtrade producten verkopen.
Ik hoop dat als er weer een bijeenkomst is betr. Fairtrade ik TIJDIG bericht zal krijgen zodat ik ook hier weer bij aanwezig kan zijn.
Ik was op deze avond aanwezig met 3 petten op zijnde
- als inwoner die interesse heeft hoe verder met Fairtrade in Gooise Meren.
- omdat ik bij een bedrijf werk waar Fairtrade een must is en dan ook interesse heb in andere groepen dan textiel.
- als vertegenwoordiger van een politieke partij – Hart voor Bussum – omdat Fairtrade ook bij de politieke partijen moet spelen.
Rob Riksen, ondernemer in fairtrade branche
Wat ik me door deze avond weer terdege realiseerde is dat je als consument zo akelig gewend bent geraakt aan luxe artikelen die voor iedereen beschikbaar en betaalbaar zijn. Wat mij betreft mag een roos weer exclusief worden. Hoeveel werd er ook alweer rond 1600 voor een tulp betaald?
Wat me ook trof is dat de lokale bevolking vaak zo verschrikkelijk in de steek wordt gelaten door de overheden. Ik wou dat er een keurmerk was voor gemeenten in de landen van productie. Stel je voor! “Deze rozen zijn geproduceerd in Fairtrade Gemeente Ziway, Ethiopië.
Lisa Schonewille Lid werkgroep Fairtrade Gooise Meren / Initiatiefnemer Soupurbe
Dank voor het organiseren en de mogelijkheid in gesprek te gaan. Paar bevindingen:
- Dat we in ontspannen en prettige sfeer konden discussiëren over de uitdagingen van eerlijke handel
- Dat we constateerden dat niets doen de situatie van bloemenarbeiders zeker niet gaat verbeteren
- Dat er na discussie begrip was voor het feit dat in de certificeringsstandaarden van Fairtrade naast een hoop harde criteria ook ontwikkelingscriteria staan, bijvoorbeeld over lonen. En dat Max Havelaar dat beter uit moet leggen aan consumenten.
Jochum Veerman, Max Havelaar
Ik ben al langer bekend met het fenomeen fairtrade rozen. Een betrekkelijk nieuw product in fairtrade familie dat door de uitzending van Zembla wederom veel vragen bij mij oproept. In afgelopen jaren heb ik met StoereVrouwen.nl acties gevoerd voor eerlijke rozen, om consumenten bewust te maken van hun keuze voor fairtrade rozen. Het campagne Power of the Fairtrade Flower van Hivos was gericht op verbetering van leef- en werkomstandigheden van de werkers in de rozenkwekerijen, voornamelijk de vrouwen in Kenia. Reportage van Zembla speelt in op dit gegeven maar dan op de situatie in Ethiopië. Het fairtrade-keurmerk wordt door de makers in twijfel getrokken, wat ik best jammer vind. Terwijl Sher ook andere certificaten heeft die in de uitzending niet besproken worden. Het voelt voor mij dan als een aanval op Fairtrade in het algemeen. Ook was ik verbaasd dat fairtrade rozen geproduceerd door Sher niet in Nederland verkocht worden. En dat niet alle Sher rozen een keurmerk hebben, slechts een kwart daarvan (volgens Max Havelaar) Dat maakt de controle na mijn mening nog lastiger en analyse van Zembla zal wat genuanceerd gebracht moeten worden. Want welke bloemenkassen heeft Zembla dan gefilmd? Kortom, een onderzoek is onvermijdelijk. Want wij als consumenten willen graag in het keurmerk geloven. Ik ga ervan uit dat Max Havelaar hiermee serieus aan de slag gaan. De uitkomst hiervan willen we heel graag horen bij een volgende discussievond in de Gooise Meren. Vooralsnog blijf ik bij een gelegenheid fairtrade rozen kopen!>
Andrea, lid werkgroep Fairtrade Gooise Meren
Naar aanleiding van de discussieavond welke afgelopen donderdagavond 16e juni in Soupurbe werd gehouden nav de Zembla uitzending over een Fairtrade gecertificeerde rozenkwekerij in Ethiopië is voor mij het begrip `Fairtrade keurmerk` een flink stuk helderder geworden. Mijn idee was dat bij bedrijven met een Fairtrade keurmerk alles `in orde is`. De Zembla documentaire maakte echter duidelijk dat er nog veel verbeterpunten zijn zoals bv. een eerlijke beloning voor de arbeiders en een striktere handhaving van de regelgeving ter bescherming van hun gezondheid.
Ondanks deze verbeterpunten heeft het bedrijf in november 2015 het Fairtrade keurmerk verkregen. In een reactie stelt Max Havelaar op hun website dat het verbeteren van de positie van arbeiders in ontwikkelingslanden veel dillema’s kent en een pad is van vallen en opstaan.Tijdens de discussieavond verduidelijkte Jochum Veerman van Max Havelaar dat in de certificeringsstandaarden van Fairtrade naast een hoop harde criteria ook ontwikkelingscriteria staan, bijvoorbeeld over lonen.
Ik begrijp nu dat het keurmerk dus niet persè betekent dat een organisatie al aan alle voorwaarden voldoet maar dat het evengoed kan betekenen dat een organisatie onderwèg is om aan de gestelde eisen te voldoen. Maar ook dat Max Havelaar dat meer en beter uit moet leggen aan consumenten.
Remco Bosboom, kritisch consument